Κρίση στον ΑΟΛ. Παραιτήθηκε η Πρόεδρος Άτζυ Προκόπη.
Με
μία δισέλιδη επιστολή που συντάχθηκε χθες και κοινοποιήθηκε σήμερα
Σάββατο 8/10, η Πρόεδρος του ΑΟΛ Άτζυ Προκόπη, η γυναίκα που με τους
συνεργάτες της και τα άλλα στελέχη του Ομίλου οδήγησε τον ΑΟΛ σε
επιτυχίες που για πρώτη φορά γνώρισαν οι Ομάδες του, παραιτήθηκε από τη
θέση της Προέδρου.
Στην επιστολή παραίτησης η Άτζυ Προκόπη επικαλείται 2 βασικούς λόγους με πρώτο εξ αυτών την απαξιωτική συμπεριφορά από πλευράς Δημοτικής Αρχής που αναφέρονται και ως δεύτερο, το δυσμενές κλίμα που έχει διαμορφωθεί εντός της Διοίκησης του ΑΟΛ.
Η
ημερομηνία κοινοποίησης της παραίτησης δεν έχει καμία σχέση με την
χθεσινοβραδινή βαριά ήττα της ανδρικής ομάδας του Μπάσκετ αφού η
κατάσταση αυτή προυπήρχε και η Πρόεδρος ¨κράτησε¨ την επιστολή για να
μην επηρεαστούν οι παίχτες πριν τον Αγώνα. Όμως είναι σίγουρο ότι το όλο
κλίμα έχει επιδράσει αρνητικά σε παίχτες και τεχνικούς και ίσως αποβεί
εις βάρος της απόδοσης όλων των ομάδων στους μελλοντικούς αγώνες.
Εμείς από πλευράς μας κάνουμε έκκληση σε όλους να αποκαταστήσουν την ηρεμία του Ομίλου και η ευκαιρία είναι η αυριανή Γενική Συνέλευση η οποία καθώς είναι το κυρίαρχο όργανο έχει τη δυνατότητα να διορθώσει τα πράγματα. Έστω και αν δεν προβλέπεται το θέμα της παραίτησης στην Ημερήσια Διάταξη, με την κατάλληλη διαδικασία μπορεί να εισαχθεί προς συζήτηση.
Η επιστολή Παραίτησης:
Παραίτηση από τη θέση Προέδρου του ΑΟΛ.
Με την επιστολή μου αυτή, θέλω να ενημερώσω τα μέλη του Διοικητικού συμβουλίου του ΑΟΛ, καθώς και όλα τα μέλη του Ομίλου, τους λόγους για τους οποίους αποφάσισα να παραιτηθώ από τη θέση του Προέδρου.
Ο πρώτο λόγος είναι η απαξιωτική συμπεριφορά που ως Πρόεδρος του ΑΟΛ και ειδικά τις δυο τελευταίες εβδομάδες εισέπραξα από την πλευρά της Δημοτικής αρχής και ιδιαίτερα από τον αντιδήμαρχο κ. Δημητρίου, ο οποίος φρόντισε με ένα απλό sms να ενημερώσει εμένα και τον ΑΟΛ ότι Τετάρτη παρά Τετάρτη, χάνουμε το γήπεδο ποδοσφαίρου της Π. Μιχάλη από μια ομάδα Πάλας/Νάκος. Στο ίδιο μήνυμα τελεσίγραφο, που έχει ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου και ώρα 6:45, ο κ. Αντιδήμαρχος με ενημερώνει ότι κάθε Πέμπτη ή Κυριακή μετα τις 21:00, χάνεται για τον ΑΟΛ και το κλειστό του Κακλαμανάκη (!), για να το χρησιμοποιεί ο ο ΝΟΣ. Αν λάβει κανείς υπόψη, -ότι οι προπονήσεις μας έχουν ξεκινήσει από την 1η Σεπτέμβρη και το πρόγραμμα μας είναι από πολύ καιρό γνωστό σε όλους, αφού έχει σταλεί επίσημα με μειλ στον αντιδήμαρχο και έχει αναρτηθεί στην σελίδα μας -ότι με μεγάλο κόπο και μέχρι τις 11:30 το βράδυ προσπαθούμε να χωρέσουμε όλες τις ομάδες και όλα τα τμήματα μας -ότι πέρυσι χάσαμε και τις μισές ημέρες που είχαμε στο 2ο Λύκειο, θεωρώ ότι η Δημοτική αρχή, αν μη τι άλλο, δεν ζύγισε σωστά τις ανάγκες των αθλητών του ΑΟΛ, δεν μέτρησε και δεν αξιολόγησε την προσφορά του Ομίλου μας στο Λαγονήσι, αλλά και την εθελοντική προσφορά όλων μας που προσέχουμε το κλειστό σαν να είναι σπίτι μας και με προσωπική εργασία, το βάψαμε και το ανακαινίσαμε. Είναι προσβλητικό ακόμα και ο Δήμαρχος, στηρίζοντας ουσιαστικά τον Αντιδήμαρχό του, σήμερα το πρωί, να μου λέει ότι «όλοι οι σύλλογοι έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα», χωρίς όμως να φροντίζει να έχουν και τις ίδιες υποχρεώσεις και χωρίς να αξιολογεί τι εκπροσωπεί και τι προσφέρει ο κάθε σύλλογος στην περιοχή του ! Είναι άδικο, από τη μία ο ΑΟΛ να υποχρεούται να είναι τυπικός και υπεύθυνος ως προς τις εγκαταστάσεις που χρησιμοποιεί και από την άλλη ο ΝΟΣ που στο παρελθόν χειρίστηκε το γήπεδο με μεγάλη ανευθυνότητα και μοίρασε ανεξέλεγκτα κλειδιά σε όλους τους παίκτες του, να μην δέχεται ούτε καν μία επίπληξη. Προσωπικά δεν ανέχομαι αυτή την αδικία και δεν μπορώ πλέον να συνεργάζομαι σε κλίμα θετικό με ανθρώπους που νιώθω ότι είναι αρνητικοί απέναντι στον Όμιλο. Δεν θα έκανα όμως και ποτέ κακό στον Όμιλο, παραμένοντας στη θέση μου, γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι η κόντρα μεταξύ Δήμου και ΑΟΛ, δεν ηταν ποτέ προς όφελος του ΑΟΛ.
Ο δεύτερος λόγος της παραίτησης μου αφορά στη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο Δ.Σ. του Ομίλου. Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι ο ΑΟΛ έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, την χρονιά που μας πέρασε, χάρη στις ισορροπίες που κρατήθηκαν και πάντα πρέπει να κρατούνται σε ένα σύλλογο και χάρη στην πολλή δουλειά που έγινε, από την γραμματέα Λαμπρινή Λάζαρη, από τον γενικό αρχηγό Γιώργο Κοντό και από τον αρχηγό του μπάσκετ Κώστα Αποστόλου. Δεν υπολογίσαμε προσωπικές δουλειές, εργατοώρες, Σαββατοκύριακα, βράδια, σε ποιο τμήμα αθλείται το παιδί μας, καταφέραμε να πείσουμε γνωστούς και φίλους να συνεισφέρουν όπως μπορούσαν στον όμιλο, αλλάζοντας το αρνητικό του πρόσημο σε θετικό, έχοντας πάντα σαν γνώμονα το καλό του Ομίλου συνολικά και την ανάπτυξη του σε όλα τα επίπεδα και όλα τα αθλήματα και επιδιώκοντας ένα Όμιλο ορθάνοιχτο προς όλους κι όχι ένα κλειστό κλάμπ στο οποίο κλειστές παρέες ορίζουν την πορεία του. Είμαι πολύ υπερήφανη γιατί την χρονιά που πέρασε το όνειρο μου αυτό έγινε πραγματικότητα, αφού έβλεπα χαρούμενα παιδιά με πάθος και αγάπη να αγωνίζονται, να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για την ομάδα, να γίνονται παρέες από όλα τα αθλήματα (!) που γέμιζαν το γήπεδο με κάθε ευκαιρία και σε κάθε άθλημα, φτιάχνοντας μια ατμόσφαιρα οικογενειακή. Είμαι πολύ υπερήφανη που με όσα κάναμε ξεχάστηκαν τα λάθη του παρελθόντος, που ήθελαν μια κατάσταση εμφύλιου με γονείς και μέλη να τους ενδιαφέρει μόνο το άθλημα τους, να περιχαρακώνονται γύρω από το άθλημα ΤΟΥΣ και τα «δικαιώματα» αυτού, λες και δεν υπήρχαν γονείς με δύο και τρία παιδιά, «μοιρασμένα»σε διαφορετικά αθλήματα, λες και δεν ήταν ΟΛΑ τα αθλήματα και ΟΛΑ τα παιδά δικά μας!! Αυτήν την άποψη ενός ανοικτού Ομίλου χωρίς αντιπαραθέσεις και περιχαρακώσεις, δυστυχώς αποδείχτηκε ότι δεν την ασπάζεται το σύνολο του συμβουλίου και ακριβώς μετά την διπλή άνοδο του μπάσκετ, έπεσαν οι μάσκες και εμφανίστηκαν τα προβλήματα. Μέχρι σήμερα σεβόμενη την ψήφο που έλαβα, αλλά κυρίως σεβόμενη την αγάπη των αθλητών που εισέπραξα, έκανα υπομονή και προσπαθούσα να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση. Η αξιοπρέπεια μου, όμως, δεν μου επιτρέπει να συνεχίσω κόντρα στις πεποιθήσεις μου, μόνο και μόνο για να παραμένω Πρόεδρος, δεχόμενη μάλιστα και απειλές από μέλος του Δ.Σ. Η εθελοντική εργασία που προσέφερα, γίνεται σωστά, μόνο όταν γίνεται με χαρά η οποία πλέον δεν υπάρχει και έτσι κι αλλιώς πάντοτε πίστευα στο ρητό «ουδείς αναντικατάστατος». Για τους παραπάνω λόγους υποβάλλω την παραίτησή μου και εύχομαι αυτή η παραίτηση να συμβάλλει στην λύση των προβλημάτων.
Άτζυ Προκόπη
Λαγονήσι 7/10/16″
πηγή : www.paraktios.gr
Στην επιστολή παραίτησης η Άτζυ Προκόπη επικαλείται 2 βασικούς λόγους με πρώτο εξ αυτών την απαξιωτική συμπεριφορά από πλευράς Δημοτικής Αρχής που αναφέρονται και ως δεύτερο, το δυσμενές κλίμα που έχει διαμορφωθεί εντός της Διοίκησης του ΑΟΛ.
Η
ημερομηνία κοινοποίησης της παραίτησης δεν έχει καμία σχέση με την
χθεσινοβραδινή βαριά ήττα της ανδρικής ομάδας του Μπάσκετ αφού η
κατάσταση αυτή προυπήρχε και η Πρόεδρος ¨κράτησε¨ την επιστολή για να
μην επηρεαστούν οι παίχτες πριν τον Αγώνα. Όμως είναι σίγουρο ότι το όλο
κλίμα έχει επιδράσει αρνητικά σε παίχτες και τεχνικούς και ίσως αποβεί
εις βάρος της απόδοσης όλων των ομάδων στους μελλοντικούς αγώνες.Εμείς από πλευράς μας κάνουμε έκκληση σε όλους να αποκαταστήσουν την ηρεμία του Ομίλου και η ευκαιρία είναι η αυριανή Γενική Συνέλευση η οποία καθώς είναι το κυρίαρχο όργανο έχει τη δυνατότητα να διορθώσει τα πράγματα. Έστω και αν δεν προβλέπεται το θέμα της παραίτησης στην Ημερήσια Διάταξη, με την κατάλληλη διαδικασία μπορεί να εισαχθεί προς συζήτηση.
Η επιστολή Παραίτησης:
Παραίτηση από τη θέση Προέδρου του ΑΟΛ.
Με την επιστολή μου αυτή, θέλω να ενημερώσω τα μέλη του Διοικητικού συμβουλίου του ΑΟΛ, καθώς και όλα τα μέλη του Ομίλου, τους λόγους για τους οποίους αποφάσισα να παραιτηθώ από τη θέση του Προέδρου.
Ο πρώτο λόγος είναι η απαξιωτική συμπεριφορά που ως Πρόεδρος του ΑΟΛ και ειδικά τις δυο τελευταίες εβδομάδες εισέπραξα από την πλευρά της Δημοτικής αρχής και ιδιαίτερα από τον αντιδήμαρχο κ. Δημητρίου, ο οποίος φρόντισε με ένα απλό sms να ενημερώσει εμένα και τον ΑΟΛ ότι Τετάρτη παρά Τετάρτη, χάνουμε το γήπεδο ποδοσφαίρου της Π. Μιχάλη από μια ομάδα Πάλας/Νάκος. Στο ίδιο μήνυμα τελεσίγραφο, που έχει ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου και ώρα 6:45, ο κ. Αντιδήμαρχος με ενημερώνει ότι κάθε Πέμπτη ή Κυριακή μετα τις 21:00, χάνεται για τον ΑΟΛ και το κλειστό του Κακλαμανάκη (!), για να το χρησιμοποιεί ο ο ΝΟΣ. Αν λάβει κανείς υπόψη, -ότι οι προπονήσεις μας έχουν ξεκινήσει από την 1η Σεπτέμβρη και το πρόγραμμα μας είναι από πολύ καιρό γνωστό σε όλους, αφού έχει σταλεί επίσημα με μειλ στον αντιδήμαρχο και έχει αναρτηθεί στην σελίδα μας -ότι με μεγάλο κόπο και μέχρι τις 11:30 το βράδυ προσπαθούμε να χωρέσουμε όλες τις ομάδες και όλα τα τμήματα μας -ότι πέρυσι χάσαμε και τις μισές ημέρες που είχαμε στο 2ο Λύκειο, θεωρώ ότι η Δημοτική αρχή, αν μη τι άλλο, δεν ζύγισε σωστά τις ανάγκες των αθλητών του ΑΟΛ, δεν μέτρησε και δεν αξιολόγησε την προσφορά του Ομίλου μας στο Λαγονήσι, αλλά και την εθελοντική προσφορά όλων μας που προσέχουμε το κλειστό σαν να είναι σπίτι μας και με προσωπική εργασία, το βάψαμε και το ανακαινίσαμε. Είναι προσβλητικό ακόμα και ο Δήμαρχος, στηρίζοντας ουσιαστικά τον Αντιδήμαρχό του, σήμερα το πρωί, να μου λέει ότι «όλοι οι σύλλογοι έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα», χωρίς όμως να φροντίζει να έχουν και τις ίδιες υποχρεώσεις και χωρίς να αξιολογεί τι εκπροσωπεί και τι προσφέρει ο κάθε σύλλογος στην περιοχή του ! Είναι άδικο, από τη μία ο ΑΟΛ να υποχρεούται να είναι τυπικός και υπεύθυνος ως προς τις εγκαταστάσεις που χρησιμοποιεί και από την άλλη ο ΝΟΣ που στο παρελθόν χειρίστηκε το γήπεδο με μεγάλη ανευθυνότητα και μοίρασε ανεξέλεγκτα κλειδιά σε όλους τους παίκτες του, να μην δέχεται ούτε καν μία επίπληξη. Προσωπικά δεν ανέχομαι αυτή την αδικία και δεν μπορώ πλέον να συνεργάζομαι σε κλίμα θετικό με ανθρώπους που νιώθω ότι είναι αρνητικοί απέναντι στον Όμιλο. Δεν θα έκανα όμως και ποτέ κακό στον Όμιλο, παραμένοντας στη θέση μου, γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι η κόντρα μεταξύ Δήμου και ΑΟΛ, δεν ηταν ποτέ προς όφελος του ΑΟΛ.
Ο δεύτερος λόγος της παραίτησης μου αφορά στη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο Δ.Σ. του Ομίλου. Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι ο ΑΟΛ έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, την χρονιά που μας πέρασε, χάρη στις ισορροπίες που κρατήθηκαν και πάντα πρέπει να κρατούνται σε ένα σύλλογο και χάρη στην πολλή δουλειά που έγινε, από την γραμματέα Λαμπρινή Λάζαρη, από τον γενικό αρχηγό Γιώργο Κοντό και από τον αρχηγό του μπάσκετ Κώστα Αποστόλου. Δεν υπολογίσαμε προσωπικές δουλειές, εργατοώρες, Σαββατοκύριακα, βράδια, σε ποιο τμήμα αθλείται το παιδί μας, καταφέραμε να πείσουμε γνωστούς και φίλους να συνεισφέρουν όπως μπορούσαν στον όμιλο, αλλάζοντας το αρνητικό του πρόσημο σε θετικό, έχοντας πάντα σαν γνώμονα το καλό του Ομίλου συνολικά και την ανάπτυξη του σε όλα τα επίπεδα και όλα τα αθλήματα και επιδιώκοντας ένα Όμιλο ορθάνοιχτο προς όλους κι όχι ένα κλειστό κλάμπ στο οποίο κλειστές παρέες ορίζουν την πορεία του. Είμαι πολύ υπερήφανη γιατί την χρονιά που πέρασε το όνειρο μου αυτό έγινε πραγματικότητα, αφού έβλεπα χαρούμενα παιδιά με πάθος και αγάπη να αγωνίζονται, να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για την ομάδα, να γίνονται παρέες από όλα τα αθλήματα (!) που γέμιζαν το γήπεδο με κάθε ευκαιρία και σε κάθε άθλημα, φτιάχνοντας μια ατμόσφαιρα οικογενειακή. Είμαι πολύ υπερήφανη που με όσα κάναμε ξεχάστηκαν τα λάθη του παρελθόντος, που ήθελαν μια κατάσταση εμφύλιου με γονείς και μέλη να τους ενδιαφέρει μόνο το άθλημα τους, να περιχαρακώνονται γύρω από το άθλημα ΤΟΥΣ και τα «δικαιώματα» αυτού, λες και δεν υπήρχαν γονείς με δύο και τρία παιδιά, «μοιρασμένα»σε διαφορετικά αθλήματα, λες και δεν ήταν ΟΛΑ τα αθλήματα και ΟΛΑ τα παιδά δικά μας!! Αυτήν την άποψη ενός ανοικτού Ομίλου χωρίς αντιπαραθέσεις και περιχαρακώσεις, δυστυχώς αποδείχτηκε ότι δεν την ασπάζεται το σύνολο του συμβουλίου και ακριβώς μετά την διπλή άνοδο του μπάσκετ, έπεσαν οι μάσκες και εμφανίστηκαν τα προβλήματα. Μέχρι σήμερα σεβόμενη την ψήφο που έλαβα, αλλά κυρίως σεβόμενη την αγάπη των αθλητών που εισέπραξα, έκανα υπομονή και προσπαθούσα να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση. Η αξιοπρέπεια μου, όμως, δεν μου επιτρέπει να συνεχίσω κόντρα στις πεποιθήσεις μου, μόνο και μόνο για να παραμένω Πρόεδρος, δεχόμενη μάλιστα και απειλές από μέλος του Δ.Σ. Η εθελοντική εργασία που προσέφερα, γίνεται σωστά, μόνο όταν γίνεται με χαρά η οποία πλέον δεν υπάρχει και έτσι κι αλλιώς πάντοτε πίστευα στο ρητό «ουδείς αναντικατάστατος». Για τους παραπάνω λόγους υποβάλλω την παραίτησή μου και εύχομαι αυτή η παραίτηση να συμβάλλει στην λύση των προβλημάτων.
Άτζυ Προκόπη
Λαγονήσι 7/10/16″
πηγή : www.paraktios.gr
